Biliyorsunuz yaklaşık bir hafta önce memuriyete başladım.Son bir deparla yarışta birinci oldum.Aşırı sivil,düzensiz,plansız hayattan birden tam tersi bir ortama girdim.Nasıl konuşacağımı,nasıl oturup kalkacağımı bilemedim.Yaaa yooo gibi cümle ön eklerimi kaldırmak zorunda kaldım ki onları söylemeden cümleye başlamak benim için çok zor oldu ve koca bir haftayı nerdeyse hiç konuşmadan geçirdim..Sadece bana sorulduğunda cevap verdim.Mesai arkadaşlarım orta yaşlı sevimli insanlar,birbirlerine isimleriyle hitap ediyorlar ama ben xxx Bey,yyy Hanım diyorum...Bu da beni acayip kasıyor...
Sabah 9 akşam 5 e alışmak daha da bir zor oldu,çıkacağın saati beklemek insanı deli ediyor.Üstelik yaptığınız bir şey yoksa boş boş oturuyorsanız ve milletin anlamadığınız lak laklarını dinlemek zorundaysanız durum daha da birfeci oluyor.Bazen susuuuun diye bağırmak istiyorum ama ne mümkün,milletin işi gücü yok,kanki modunda sabahtan akşama kadar boş konuşabilme kapasiterini yarıştırıyorlar...Bide her fırsatta müdüre bok atıp yok şöyle demiş vay efendim nasıl dermiş,yok böyle demiş,bak bak nası dermiş falan filan...Allahım sonunda bende mi böyle bıtbıtcı,işinden memnun olmayan,başka kuruma geçmek isteyen ama g.tü yemeyen biri olucam?!
Başladığım günden beri başımın etini yiyorlar.Neden bu kuruma gelmişim,daha iyisine gitseymişim ya,kpss 2010 p3'üm 90,vay efendim o puanı neden kullanmayı beklememişim...Yaa diyorum dışarda büsürü işsiz var,memuriyet hayali kuran var,ben ne kadar mutlu başladım bilemezsiniz,3.5 yıl bekledim ben bu anı,yok anlamıyorlar,iki dakka susup sonra kasedi başa alıyorlar,benim yerimde olsalarmış başka yerleri denerlermiş vik vik vik....Sanki diğer kurumdakiler iki katı maaş alıyorlar,müdürleri bal gibi adam işleride atomu parçalamak....Her yer aynı yaa,memursan memursun,kimin işi kiminkinden farklı ki!
50 küsür yaşlarında bir adam var,çok tecrübeli çok saygılı,çok disiplinli,çok şeker,çok çalışkan...(maşallah ona 41 kere)..Sabah en erken o gelir,akşam en geç o çıkar,öğlen yemeklerini bile masasında yer,çalışmaya hiç ara vermez...
Başladığım gün benimle çok ilgilendi,bana okumam için döküman verdi,herkes boşver okuma dedi ama okumasam ne yapacağımı söylemediler...Ben bu resimdekine benzeyen www.Beyi çok sevdim...
Bir haftayı aşkın süre boş boş oturduktan sonra ilk görevimi dün verdiler...Tam tamına 11 sayfa çıktı almak!!!Ne büyük bişey bu bilemezsiniz,sanki Amerikayı keşfettim :P
Ama bugün acısı çıkmaya başladı,tüm gün eski evrakların arasında dolandım durdum..Ama diğerleri gibi hiç şikayet etmiyorum...(daha yeniyim ondanmış :P )
Hayat bir garip,sanki yıllardır burdayım,insanların siması çok tanıdık,ortam bildik...İşsiz olduğum zamanı,bir işim olduğunda...diye başlayan cümlelerimi unuttum..Ortama hemen adapte oldum ve önüme bakıyorum.Hayallerim değişti...Gerçi hiç bir zaman hayalperestlik derecesinde hayallerim olmadı (yalan!) ama değişti işte.Daha gerçekçi...daha büyük insan hayalleri bunlar....
Son bir kaç ay ve sonrasında inş. evli mutlu olucam ;)
Hani şu ciddi kurum dediğimiz yerler var ya onlar hiç ciddi değillerdir aslında. Dedikodu oraların temel taşıdır.
YanıtlaSilBirde en tipik özellikleri işlerinden aldıkları maaştan şikayet etmektir. Mesela ben kıçımı yırtıyorum bir bankaya girmek için, staj yaparken bana bankada çalışma çalışma diye tavsiye veriyorlardı.
kızım war ya.. hayat işte.. sana acıyı cektirir, süründür. yeri gelir ayıptır sölemesi, agzına sıcar. ama sen pesetmemişsen, ugrasmaya, didinmeye devam etmişsen düzenli bir hayat ile sana ödülünü verir..
YanıtlaSilcips yiyemeyen kız; aynen bacım tam bıdbıd merkezi,bazıları o kadar ikiyüzlü ki miğdem bulandı şimdiden...
YanıtlaSilkirliselpak;pes etme lüksüm yoktu cnm,arkanı kollayan biri yoksa hayat daha bi zor,mecburen azimle mıçtık sonunda dağı deldik :D