15 Aralık 2010 Çarşamba

Geminin Limana Vedası

Hayatımda pek çok konuda kendimi garantiye almadan attığım bir adım yoktur.İnsanın ayakları yere sağlam basmalı diye düşünürüm ve macera olsun diye alınan risklerden hoşlanmam...

İnsanın herşeyden sığındığı bir limanının olması konusuna takıntılıyım.. Güvenli, huzurlu, sıcak... Ama son bir kaç yılımı açık denizde geçirdiğimi hayal ediyordum,hayal etmesinin ötesinde orda yaşadığımı düşünürdüm.Gemime güveniyordum,hiçbir dalga,hiçbir fırtına beni sarsamaz sanıyordum.Tıpkı Titanik gibi...Ne kadar kibirliymişim...Gerçekleri görmek için birkaç hayal kırıklığı yetti...

Açık deniz hayalinde ama limanda demirli,paslanmak üzere olan bir gemiymişim...Sırtını limana dayamış,asalak gibi yaşamaya çalışan...Limandan ayrılmayı göze alamayan...Kuytusunda zamanla limana daha çok bağlanan...

Bundan ne limanın haberi var ne de geminin...Fark ettiğim acı gerçek buydu...Bu uzun süreli (artık rahatsız edici)misafirlik bitmeliydi...İpleri çözüldü geminin çoktan...Zaman yola çıkma zamanı şimdi...
Beklentilerin hayal kırıklığı olduğunu bir kez daha içim kanayarak anlıyorum.Ama bu kez mutsuz değilim,bu hüzünlü platonik yazıya karşı hissizim...Bugün herzamankinden fazla kaderciyim.Başıma ne gelirse eyvallah modundayım...

Kimseye hak ettiğinden fazla değer vermeyin diyenler kimdi?Hangi ağdalı sözlerle bize bunu tavsiye ederlerdi.Hiçbirini hatırlamıyorum,içimdeki ince sızıyı dindirmeyecekleri kesin...

Yaşadıklarından pişman olmamak ne güzel...İçini sızlatmasına,gözlerini yaşlarla doldurmasına rağmen;ne güzel...

Ama...

Ama yok bu sefer...Gittim sanıp kalmak yok...Bir ümit daha yok...Önünde açık deniz var,korkmak da yok..İlk fırtınada geri dönmek de yok...

Tutkuyla çıktığım bu yolda artık ya batmak var ya da çıkmak...Aşk var,sevda var;güneşli günler,lodoslu baharlar var...Ama dönmek yok...Liman kapattı kapılarını,gemiye bir huzurlu gece daha yok burda...

Gidiyorum artık bu limandan...Beyaz giydim üstüme...Kapılarımı kapattım,demirimi aldım,iplerimi koparttım...Rengarenk çiçekler taktım saçıma...Fırtınanın göbeğine,"evet.." demeye gidiyorum...


Onca zaman gittim deyip gidemediğim liman,benir terk ediyorsun,seni terk ediyorum...Git benden gidebildiğin kadar,gideceğim senden gidebildiğim kadar...Yanıma sevgiyle hatırladığım güzel yüzünü alıyorum,sana sıcacık sevgimi bırakıyorum...

Haydi herkes yoluna...

7 yorum:

  1. Ay bu yazı beni kötü yaptı şimdi, bir de sana bu yazıyı yazdıran nedeni merak ettim.

    YanıtlaSil
  2. her veda hüzünlüdür..bu hüzünü yeni günlere bakacağın umut ile yok et..

    YanıtlaSil
  3. Boşver birilerine güvenmeyi sen kendine güven.Biliyorum hepimiz zaman zaman güvenecek kapı arıyoruz.Ama zaten o kapılar olmasada sen dim dik ayak da durursun merak etme.:)Daha da bunalırsan gel yanıma arkadaşım.:)

    YanıtlaSil
  4. hayatında hayırlısı olsun..ben azimli ve kararlı gördüm seni..:)

    YanıtlaSil
  5. cips yiyemeyen kız ;cnm kötü olacak birşey yok aslında,herzamanki benim bunalık hallerim,kötü değilim çünkü alıştım artık ;)

    Dostoyev;umutluyum artık,çünkü güçlüyüm artık,artık herşeye herkese papuç bırakmam ;)

    huyumkurusun; valla yanına gelmeyi çok istemiştim,hain planlarım vardı biliyosun ama kısmet değilmiş,belki artık sen gelirsin?

    timeout;doğru görmüşsün :D demir aldık ya artık yol almak lazım dimi :P

    YanıtlaSil
  6. Her insanın gel gitleri olmaktadır. Her an değişebilir insan.. Umarım sakin bir sahile çıkacaksınız...

    YanıtlaSil
  7. Gelecem inşallah tatile az kaldı.:)

    YanıtlaSil

hey sen! okuyup geçme,yorumunu miras bırak bana...