10 Temmuz 2012 Salı

Hay beni..!

Günlerden Salı...


Geçen hafta yaptığım uzun bir telefon görüşmesinde uzun zamandır görmediğim üniversite arkadaşımı beni arayıp sormadığı, evlendikten sonra evimi ziyarete gelmediği için bayağı fırçalamıştım, hakaret diz boyuydu, çocuk kendini affettirmek için kız arkadaşıyla ilk fırsatta gelmek istedi, bende laf da kalmasın diye bu cumartesiye gelin demiştim, ama ne kafada dedim şimdi bile hatırlamıyorum, çocuk şimdi beni aradı eee cumartesi ne yapıyoruz dediğinde bir oryantal edasıyla nasıl kıvırdım görmeniz lazımdı... Sanki hala aklımdaymış da planlar kesinleşmediği için arayıp mekan ve saat bildirmemişim ama ilk fırsatta aramayı planladığımı söyleyerek telefonu kapattım...


Cumartesi direksiyon kursum var,eee nolcak şimdi, eve mi çağırsam? e eve çağırsam ne yemek yapcam, büsürü terane, dışarıda mı buluşsak? o da çok para...


Bu pintilik ve bu plansızlık ve bu ilgisizlik ve bu berbat hafızamla napcam ben yaaaa... Şuan kendimi vaatler verip hiçbirini yerine getirmeyen, arkasından okkalı sövdüğüm politikacılar gibi hissediyorum...

1 yorum:

hey sen! okuyup geçme,yorumunu miras bırak bana...